 |
24 juni 2020Tweeduuster: In de tied |
||
| Plaats: Parkgebouw Rijssen. . Opstappen: . |
Dit was de laatste voorstelling van het Kunstbus-seizoen 2019 – 2020 |
|
|
|
24 juni 2020Tweeduuster: In de tied |
||
| Plaats: Parkgebouw Rijssen. . Opstappen: . |
Dit was de laatste voorstelling van het Kunstbus-seizoen 2019 – 2020 |
|
|
Wagenmakerij Langenhof
(wagenmakerijlangenhof.nl)
Aan de rand van buurtschap De Huurne ligt de voor ons land uniek bewaard gebleven Wagenmakerij Langenhof. Vanaf 1917 maakte Jan Langenhof eerst samen met zijn werknemers en later ook met zijn zoon Freek vele boerenwagens, kiepkarren, kruiwagens, ploegen enz.
Nadat er rond 1960 geen vraag meer was naar de houten boerenwagens, werd de wagenmakerij als werkplaats gesloten. Gelukkig bleven de originele machines, veel gereedschap en de authentieke klinkervloer behouden. Indrukwekkend is het aanzetten van de oude machines (en zelfs de wasmachine), die via platte riemen worden aangedreven door de stationair motor. Zo kan men hier nu de tijd van toen beleven.
Meer weten
In de ‘Holtloze’ achter de wagenmakerij wordt het verhaal van de wagenmaker verteld met foto’s, schaalmodellen en een heuse kiepkar. Op een boekenplank liggen vele boeken over wagenmakerijen als naslagwerk. Onder het genot van een kopje koffie, thee of frisdrank kunnen bezoekers op een televisiescherm zien hoe een houten wiel tegenwoordig wordt gemaakt. Ook is het verhaal te zien hoe in 1932 een vliegtuig werd gemaakt bij Langenhof.
.
Oude en Jonge Westerink.
Boerderijen aan de Stegeboersweg 12 en Huurnerweg 12
Op een kadastrale kaart van 1832 is te zien dat beide boerderijen tegenover elkaar stonden. De bewoners ‘keken elkaar in de glazen’.
Ik deze tijd heette de boerderij aan de Stegeboersweg het ‘Oude Westerik’.
De naam ‘Westerink’ ontstond in de vorige eeuw door een verschrijving van ‘Westerik’.
Het erve was tot 1929 bewoond door een Westerik. In die tijd was de boerderij nog een ‘los hoes’. Het gebouw was één groot vertrek voor mens en dier. Op een open vuur kookten en stookten de bewoners.
Nu woont de familie Ooms op deze boerderij.
De boerderij aan de Huurnerweg heette “Jonge Westerink”. Graads en Ziena Westerink hebben hier gewoond. Sinds 1953 woont de familie Kippers hier.
Monument Katong Kemana (2012)
‘Katong Kemana’ betekent: “Waarheen wij gaan”.
Het bestaat uit drie zuilen die verleden, heden en toekomst symboliseren met daarop de namen van alle families die in deze Molukse wijk wonen. Daarbij is een plaquette te zien waarop de namen staan van de schepen die de Molukkers in 1951 naar Nederland brachten.
Diverse straten in deze wijk zijn naar Molukse vrijheidsstrijders vernoemd.
Cortenstalen zuil met gedicht van Boudewijn Betzema
Natuurspeelpark de Klimkuil
De beeldengroep Najaden
Werk van Elisabet Stienstra
(https://elisabetstienstra.com/)
Vijf bevallige dames liggen op een kringvormige rotspartij in de vijver voor de ceremoniële ingang van het stadhuis van Wierden. Deze Najaden (uit 1997), zo noemden de oude Grieken en Romeinen nimfen die zich bij zoetwater ophouden, hebben de eeuwige jeugd en schoonheid van nimfen en ook hun vermogen om op te gaan in de omgeving. Want als met de tijd de rotsen door mos bedekt worden, zullen hun groene lichaamswelvingen steeds meer versmelten met de ondergrond. Pas dan zal het beeld optimaal tot zijn recht komen.
Stienstra geeft de najaden gestalte als efemere (kortstondige, vergankelijke) verschijningen die als een droombeeld opdoemen in hun vijver.
Kerktoren Dorpskerk
Rijksmonument
De historische kerktoren dateert uit eind 15e eeuw. De toren maakt nu deel uit van de Nederlands Hervormde Dorpskerk, maar aanvankelijk stond hier een katholieke kerk.
De toren bestaat uit drie vierkante geledingen, bekroond door een achtkantige ingesnoerde spits voorzien van galmgaten in de derde geleding.
Meer weten
Bovenin de toren staat een klokkenstoel met klok van G. van Wou. De diameter van de klok is 97,5 cm. met in gotische minuskels: Jhesus . Maria . Johannes . Gherardus . de . Wou. me. fecit. Anno. DM.M.CCCC.XCV. Dit betekent: Jezus Maria Johannes Geert van Wau heeft mij gemaakt in het jaar onzes Heeren 1495.
.
Robinia pseudoacacia ‘Tortuosa’
Deze acacia (Robinia pseudoacacia ‘Tortuosa’) markeert de plek waar Wierden is ontstaan. De boom is rond 1830 geplant. Hij heeft nu een omtrek van ruim 4.50 m en een hoogte van 14 m. Aan de driesprong vlakbij deze boom heeft Wierden zijn ontstaan te danken.
Komende vanuit Almelo kon men in het dorp ‘Wederden’, de middeleeuwse naam voor Wierden, twee richtingen kiezen: naar het westen via Rijssen naar de Hanzestad Deventer of langs de noordelijke route naar Zwolle en Kampen via Heggele (Hoge Hexel).
Bij de driesprong werd een kerk gebouwd en een herberg. De heer van Almelo mocht er tol heffen. De tolboom stond ter hoogte van het ‘Schottenhuys’, de voormalige Wierdense herberg ongeveer op de plek van huisnummer 9 aan het Burg. J.C. v.d. Bergplein.
Meer weten
Achter het ‘Schottenhuys’ (ongeveer in het midden van de ‘Tolgaarde’) heeft een belangrijke boerderij gestaan. In 1439 wordt de boerderij ‘Hof te Wyerden’ genoemd en in 1475 veranderde het in ‘De Meijer to Wederden’, een leengoed van keizer Karel V, in leen bij de heer van Almelo.
Aangenomen kan worden dat de schout in het Schottenhuys de wereldlijke macht uitoefende in het richterambt Kedingen. De meijer was ook gezagsdrager, maar dan van de heer van Huis Almelo, die binnen het richterambt veel bezittingen had.
Het Schottenhuys was al in 1672 bekend als pleisterplaats voor krijgslieden en voor reizigers die hier tol moesten betalen. De bewoner van het Schottenhuys stond bekend als ‘des graven tolgaarder’. Dit is de persoon die de tol int voor in dit geval de heer van Almelo.
Rond 1700 heet de bewoner ‘scholte’ (schout). Het Schottenhuys zal dus een verbastering zijn van het ‘huis van de schout’.
.
Replica handwijzer
Dit is een replica van de oorspronkelijke handwijzer die de richtingen Almelo, Zwolle en Deventer aangaf.
In 1405 sloten de heer van Almelo en de bisschop van Utrecht een belangrijke overeenkomst. Er werd een dijk aangelegd dwars door het toenmalige moeras tussen Wierden en Almelo. Om gebruik te kunnen maken van deze verbindingsweg moest men ter hoogte van de handwijzer tol betalen.
Kunstwerken Binnenhof
*Aarenleester (brons 1987)
Beeldje van een vrouw die gebukt ‘aren leest’ van de Holtense beeldhouder Kees Bos. De aren die bij de oogst van het graan achterbleven werden opgeraapt. Dit werk, dat bijzonder pijnlijk kon zijn, maar geen grote lichaamskracht vereiste, werd meestal door vrouwen en kinderen uit de allerarmste klassen gedaan.
*De zwarte en witte “Concrete grand piano’s (2008)” zijn een ontwerp van Filip Jonker (www.filipjonker.nl).
*Twents gedicht van Ben Frey (pseudoniem van Jan van Velde) uit Enschede, genaamd “Storm”. Aan de voet van de boom bij de slagerij op een rooster van cortenstaal.
Jennechie beeld (brons 1987)
Dit kunstwerk van Jan Gierveld laat de eerste schuchtere toenadering van een jong boerenpaartje zien tijdens de “Jennechies-markt”. Dit oude gebruik is gekoppeld aan de traditionele St. Maartensmarkt.
Bij klikken op de tekst verschijnt een popup met bijzonderheden over het routepunt.
Pompgebouw Nijverdalsestraat 88
Rijksmonument
In opdracht van de gemeente Almelo werd in 1893 dit pompgebouw gebouwd naar ontwerp van de ir. H.P.N. Halbertsma in een vrij traditionele baksteenarchitectuur met eclectische elementen (elementen uit eerdere bouwstijlen).
Na 1992 heeft het fraaie gebouw jarenlang leeggestaan en raakte het jaar na jaar verder in verval. In 2006 vatte een werkgroep van enthousiaste inwoners het plan op om het gebouw nieuw leven in te blazen. Toen in 2008 echter de financiële crisis uitbrak, strandde de plannenmakerij op het ontbreken van het benodigde geld.
De eigenaar, waterbedrijf Vitens, zette het openbaar te koop.
Het pand kwam in particuliere handen en werd door de nieuwe eigenaar prachtig gerestaureerd. Het is nu een fraai voorbeeld van hoe men een oud pand in ere kan laten en tegelijk kan aanpassen aan de moderne tijd.
Meer weten
Architectuur pompgebouw
Eén bouwlaag is opgetrokken vanuit een rechthoekige plattegrond in rode baksteen en heeft een zadeldak met bouletpannen. De verlenging van het pompgebouw, afgesloten door een plat dak, valt niet onder de bescherming. De eindgevels eindigen in een top onder een zandstenen afdekplaat. Vanaf de zandstenen aanzetstukken loopt langs de gevelrand een klimmend zandstenen keperboogfries. De vensters hebben stalen kozijnen en doorlopende granieten onderdorpels. De voorgevel heeft een naar voren springende centrale entreepartij bestaande uit een dubbele houten deur met cassettes binnen een bakstenen omlijsting met natuurstenen blokken. Boven de deur, binnen de omlijsting bevindt zich een terugliggend bovenlicht.
Hierboven zijn twee vierruits vensters. Aan weerszijden van de ingangspartij zijn twee tweeruits vensters. De zijgevels bevatten vijf vierruits vensters.
Interieur
Het interieur van het pompgebouw is nog geheel intact: kap met stalen spanten, met geglazuurde baksteen beklede wanden, stalen binnendeuren met glas-in-lood bovenlichten in een rondboogportaal, origineel stalen hang- en sluitwerk. De oorspronkelijke pompinstallatie is in 1950 vervangen door nieuwe centrifugaalpompen, met uitzondering van de luchtketel uit 1928 direct naast de entree.
Schietbaan
De oude schietbaan uit 1939 is in 2017 in ere hersteld. In 1939 was deze baan bedoeld als oefenbaan voor burgerwachten, die in tijden van nood de politie konden versterken. De Duitsers gebruikten de schietbaan in de WO II als oefenbaan. In 1945 is de baan zwaar beschadigd, weer hersteld en tot 1969 gebruikt door de rijkspolitie.
Bij het herstel in 2017 is op de details gelet. Zo zijn de nieuwe poorten weer van bielzen, geverfd in de oorspronkelijke kleur zwart. Ook staan zij exact op dezelfde plekken als de oude poorten. Ook het ricochetscherm is opnieuw opgebouwd. Dat was destijds bedoeld om het afketsen van kogels te voorkomen. Er mag hier echter nu niet meer worden geschoten!!
Wierdense Veld
(https://www.landschapoverijssel.nl/
gebieden/wierdense-veld)
Landschap Overijssel beheert dit uniek hoogveengebied van ruim 440 hectare. In de zomermaanden graast hier een schaapskudde om de heide intact te laten. De grazende schapen gaan vergrassing tegen en houden berkenopslag zo kort mogelijk.
Ooit was dit een gebied met veel nat heideterrein en volop levend hoogveen. Nu is het een bijzonder weids natuurgebied met (vergraste) heide en hoogveen. Hier vind je nog echte rust.
Het Wierdense Veld is de laatste decennia steeds droger geworden. Door waterpeilverhoging tracht men weer levend hoogveen te krijgen. Dat begint voorzichtig vruchten af te werpen. Soorten als eenjarig wollegras, zonnedauw, kleine veenbes, lavendelhei en veenmossen komen al weer terug.
Ben je een vogelliefhebber? Voor veel vogelsoorten is het Wierdense Veld een eldorado. Rust, water, ruimte, beschutting en voedsel vinden ze hier volop.
Aan de Hortmeerweg vind je een vogelobservatie/informatiepunt en een schaapskooi.
Schaapskooi Hoge Hexel – Skoap’nskot
Rijksmonument
(schaapskooihogehexel.nl)
Rond 1800 werd op het Erve Berends in Hoge Hexel een met stro gedekte schaapskooi gebouwd. Kenmerkend aan deze schaapskooi zijn de wanden die aan de buitenzijde met aarde zijn aangevuld. In deze aarden wallen staan de houten schoorpalen die de kapconstructie zijdelings steunen. Op de verdiepte bodem van de schaapskooi werden afgestoken heideplaggen met de mest van de schapen afgewisseld. De plaggen deden dienst als een soort stro. Met deze menging van heideplaggen en mest maakte de boer na de winter de rond het erf liggende schrale akkers op de essen vruchtbaar. Tot 1923 bezat Erve Berends 120 schapen. Na de komst van de kunstmest heeft de schaapskooi zijn functie als potstal verloren.
Meer weten
Deze oude monumentale schaapskooi werd in 2005 door de Stichting Cultureel Erfgoed Hoge Hexel afgebroken en in authentieke stijl herbouwd. Naast het herstel als Rijksmonument, is de schaapskooi ingericht als onbemand toeristisch informatiepunt. Het achterste deel blijft voor de schapen die onlosmakelijk met de schaapskooi verbonden zijn en hier hun onderdak houden. De multifunctionele ruimte is te huur voor vergaderingen en trouwerijen.
Voormalig lijkwagenhuisje
Aan de Oude Schoolweg ligt het voormalige lijkwagenhuisje. Vanuit de “Noaberplicht” helpen buurtbewoners (noabers) in Twente elkaar bij rouw en trouw. In dit huisje stonden de lijkkoetsen gestald. De bewoners van de kom van Hoge Hexel gebruikten de koetsen bij begrafenissen.
Oude Zwolseweg, vogelbosje
waterwingebied Hoge Hexel
In dit unieke gebied bevindt zich een kostbare bodemschat. Jaarlijks pompt Vitens ca. 2,5 miljoen kubieke meter water op uit de bodem van dit ruim 17 hectare grote gebied. Vitens beheert het waterwingebied Hoge Hexel als natuurgebied. Natuur is namelijk niet alleen mooi, het biedt ook een goede garantie dat er geen vreemde stoffen in het grondwater terecht komen. Het waterwingebied Hoge Hexel is met zijn bossen, struikgewas, graslanden, heide en ecologische akker zeer afwisselend. Op een diepte van 16 tot 50 meter zit het grondwater.
Meer weten
Ecologisch beheer
De naaldbossen maken geleidelijk plaats voor loofbos. Zomereik, berk, lijsterbes, hulst en braam krijgen de ruimte. Het dichtgegroeide heideveldje is hersteld. Bij het maaien van de graslanden blijven stroken gras staan voor insecten en vogels die hier beschutting en voedsel vinden. Ieder jaar wordt er een ecologische akker ingezaaid met graan en nectarbloemen. Er is een vijver aangelegd en langs de spoelwatersloot zijn flauwe taluds gemaakt. De natuur is hierdoor gevarieerder en de bodem rijker, wat een bron is voor goed drinkwater.
Overal langs de paden staat informatie over vogels die in het gebied voorkomen.
Buitenverblijf Den Vossenbosch
Gemeentelijk monument
(www.landgoeddenvossenbosch.nl)
In de tijd dat de textielindustrie floreerde in Twente had vrijwel elke textielfamilie een buitenverblijf. Landgoed Den Vossenbosch was het buitenverblijf van de familie Scholten die het in 1919 lieten bouwen. Het landgoed ligt te midden van bossen en voormalige woeste gronden waar vroeger vermoedelijk veel vossen voorkwamen. De familie Scholten kwam rond het jachtseizoen met andere textielfamilies bij elkaar op het landgoed. Alle ornamenten van het huis werden afgestemd op de omgeving. Zo werden op het toegangshek grote, koperen vossen aangebracht en liet de familie Scholten bijpassende toegangslampen met vossen erop maken.
De parkachtige omgeving met aangelegde lanen is ontworpen en aangelegd door landschapsarchitect Leonard Anthonij Springer (1855-1940). Hij liet de vijver op het landgoed met de hand uitgraven waarna het vrijgekomen zand werd gebruikt om een hogere ligging voor de woning te realiseren. Hierdoor reikte het uitzicht vanaf het landhuis veel verder dan normaal.
Monument Vossenbosch
De eerste bewoners van dit barakkenkamp waren werklozen die n.a.v. het arbeidsverschaffingsbeleid van de Nederlandse regering in de jaren dertig van de 20e eeuw daar te werk werden gesteld t.b.v. de ontginning van het Wierdense Veld. In 1940 werden er Nederlanders gelegerd in het kader van de Nederlandse Arbeids Dienst (NAD) en in 1945 Duitse militairen belast met de verdediging van Wierden. Na de bevrijding kwamen er Franse militairen op doorreis en Canadese soldaten van het Algonquin Regiment (de bevrijders van Wierden).
Vanwege politieke problemen die ontstonden in de nasleep van de onafhankelijkheid van Indonesië werden de KNIL-militairen en hun gezinnen getransporteerd naar Nederland.
Medio mei 1951 kwamen de eerste Ambonezen, zoals ze toen genoemd werden, aan in Wierden. Zij namen intrek in de inmiddels flink opgeknapte barakken van het kamp ‘De Vossenbosch’. De verwachting en belofte was dat hun verblijf hier tijdelijk zou zijn. Hiervan getuigden ook de koffers, die bij elk gezin klaar stonden voor terugkeer naar de Molukken.
Tijdelijk werd echter permanent. Het woonoord Vossenbosch bleef bestaan tot het in 1975 na een gerechtelijke uitspraak werd ontruimd.
De planning is dat op 15 mei 2021 een herinneringsmonument onthuld wordt. Het monument dat herinnert aan het woonoord Vossenbosch is van de hand van ontwerper Okke Weerstand (www.okkeweerstand.nl).
Meer weten
“Op deze plaats was vroeger het Molukse woonoord Vossenbosch en nu herinnert niets daar meer aan”, was de gedachte. Zo ontstond het plan om het herinneringsmonument tot stand te brengen.
De ‘Stichting Monument Vossenbosch’ werd opgericht en ging aan de slag om te komen tot dit monument èn een zgn. educatielijn om de geschiedenis van de Molukse gemeenschap in Wierden levend te houden.
Al werkend aan dit doel kwam al snel het besef dat deze plaats nog veel meer historie in zich verenigt. Voordat het een Moluks woonoord werd, was het een werkkamp van de Nederlandse Arbeidsdienst. Vele jaren daarvoor waren er op deze plaats al bewoners. Daarvan getuigen de bronstijdgrafheuvels die dateren uit de periode 2000 – 800 v. Chr.
op de hoek Oude Zwolseweg en Bruine Hoopsweg.
Archeologisch monument
In Hoge Hexel resteren er nog zo’n vier grafheuvels. Het is een schamel restant van een groot grafveld van enige tientallen grafheuvels, daterend uit 1500-1000 jaar voor Chr. Het geheel is ten offer gevallen aan de ruilverkaveling. Wat er nog restte, werd door agrarische activiteiten geëgaliseerd.
Gelukkig ligt er nog een klein aantal in het bos bij de manege en in de tuin van het Landgoed Den Vossenbosch. Ook op het landgoed De Barkel liggen enkele grafheuvels.
Meer weten
In de archeologie wordt een dergelijk graf een ‘schachtgraf’ genoemd.
Het lichaam werd met stenen afgedekt. Dit is een ‘steenkistpakking’. Het graf is ca. 1.50 m lang en 0.75 m breed. Er zijn asresten gevonden, maar geen verdere bijgiften.
.
Hexelseweg 52b
Het landgoed en de omgeving bevat veel cultuurhistorische elementen, sterker nog: archeologische plekken die als rijksmonument zijn aangemerkt. Er zijn o.a. grafheuvels uit de IJzertijd en uit de vroege Steentijd. Het landgoed heeft als boerenhoeve een geschiedenis die teruggaat tot de vroege 15e eeuw: 1410.
De oude Bentheimer waterput stamt uit de 17e eeuw. De boerenhoeve was in de vroege Middeleeuwen twee eeuwen lang een kloosterboerderij en later twee eeuwen lang een pachtboerderij van de textielfabrikanten Ten Cate. De familie Boom heeft het in 1906 gekocht van Ten Cate.
Het Rustpunt “Pleisterplaats De Barkel” heeft een informatie-/expositieruimte voor ca. 20 personen, een keuken en een toiletgroep. Buiten zijn er diverse terrasjes. Met de aanwezige multimedia is het mogelijk presentaties en films te bekijken. Ook is er een historische tuin met o.a. oude graansoorten en een reconstructie van grafheuvels uit de Steentijd en IJzertijd.
.
Aan de Haarboersweg in Hoge Hexel is op het landgoed ‘De Dannenkamp’ een bijzonder stuk nieuwe natuur gerealiseerd. De heer Tilanus transformeert sinds 2004 voormalig grasland en maïsvelden naar nieuwe natuur. Zo’n 3 ha van dit landgoed is ontgrond, verschraald en vernat. Hier groeit nu klokjesgentiaan, parnassia en het duizendguldenkruid. Bij het bankje aan de rechterzijde van de 3e Lageveldsweg, vindt u toegang tot dit nieuwe, kwetsbare natuurgebied. Verderop ligt een vogelbosje van 1 ha. De inheemse besdragende struiken en het berken- en grove-dennenbos ontwikkelen zich inmiddels tot een aantrekkelijk gebied. Een prikbosje van 0,5 ha. met sleedoorn en meidoorn zorgt voor veiligheid en voedsel voor veel kleine dieren.
Het project “Follies aan zee” kwam tot stand uit de brainstormsessies van vertegenwoordigers uit de Wierdense kunstwereld en de gemeente Wierden, de zgn. “Kunstlunch”.
Een drietal jaren (2014-2016) is er een ontwerpwedstrijd uitgeschreven onder architectuur-opleidingen. De winnaars kregen een bedrag om hun ontwerp op Het Lageveld te realiseren.
Zo zijn er bij Het Lageveld zes follies verschenen. Follies zijn bijzondere en excentrieke bouwwerken die vooral een lust voor het oog zijn. Ze hebben verder geen functie. Het is alleen bedoeld als decoratie. De constructie en het ontwerp zijn bewust excentriek.
Op het moment dat de veiligheid in het geding komt, bijvoorbeeld door rottend hout, moet de betreffende follie helaas verdwijnen.
Op dit moment sieren nog drie follies het recreatiegebied:
– “Zuid West Wierden” (ZWW) van Sjouke Siersema uit 2015
– “De Spin” van Don Hoppenbrouwer uit 2016
– “In – Out” van Mari Baauw uit 2016 (hij was ook betrokken bij het mozaïek in de Fedor van Kregtentunnel).
.
Handen aan het stuur
en geniet
wat de natuur je biedt.
Pedaleer
en merk
dat het nu
versmelt met het weleer.
Rem
en laat je ogen glijen
langs oude boerderijen.
Stop
neem de tijd
die stilstaat
in je op.
Parkeer
het rijwiel op het veer
en draai
met de hand
naar de overkant.
Tunnel
heen en weer
door ‘van Kregten’
je geniet twee keer
dubbel.
Zie
het ritme van de roestkunst
rijmt ‘De Doorbraak’
aan elkaar.
Bemerk
grafheuvels, follies, zomp
oude kerk
en grote klomp.
Kijkend
naar veelzijdigheid
in land, water en cultuur
met de handen aan het stuur.
Mozaïek voormalig postkantoor
Gevelmozaïek van de Enschedeër Hans Morselt staat op de zijgevel van een pand op het vernieuwde Stationsplein. Dit kunstwerk, getiteld ‘Vervoer’, komt uit het voormalig Wierdense postkantoor. Door de inzet van de Historische Kring Wierden is Morselts creatie bewaard gebleven.
Het kunstwerk van de in 2014 overleden Enschedeër toont een ruiter te paard, een automobilist, een argonaut (figuur uit de Griekse mythologie) en een motorrijder. Zijn abstract-directe uitvoering, in een strakhoekige stijl, past goed bij de naoorlogse periode van de wederopbouw destijds.
De titel van dit kustwerk is: “IJzeren wiel op ijzeren spoorstaaf”.
Geglazuurde bakstenen vormen een groot gespaakt spoorwiel en een stuk spoorstaaf. De voorstelling is opgebouwd in okertinten.
In de Gaudikamer van gemeentehuis hangt ook een grote wandversiering van keramiek van Joep Gierveld.
Kunstenaar Jan Aanstoot (https://aanstoot.net/werk/) maakte in 2001 dit silhouet van de befaamde Wierdense Revue. Het kunstwerk waarop ‘Graads, Dika, Hennik en Moo’ staan, hing eerder bij de gesloopte muziekkoepel in het dorpshart van Wierden. Bijna jaarlijks bracht het gezelschap een nieuwe revue op de planken met veel succes, zelfs ver buiten de regio.
Deze auto- en fietstunnel onder de spoorlijn is genoemd naar onderwijzer en kunstschilder Fedor van Kregten (1871-1937). De tunnel is gebouwd om de bereikbaarheid van het centrum van Wierden te verbeteren met Wierden Noord.
Twee van zijn kunstwerken, geïnspireerd op het Notterse landschap, zijn terug te zien in de mozaïeken in de tunnel.
Architect Mari Baauw is er fantastisch in geslaagd om met ca. 42.000 tegels (ca. 1400 m2) aan de ene zijde van de tunnel een schilderij van drie koeien langs een waterpartij uit te beelden. Aan de andere zijde staan twee jonge roodbruine kalfjes en een knotwilg. Fedor van Kregten (1871-1937) woonde en werkte een groot deel van zijn leven in de buurtschap Notter bij Wierden. In de stijl van de Haagse School schilderde Fedor van Kregten zijn landschappen, waarin veelvuldig koeien en schapen voorkomen. In de kern Notter/Zuna slingert de Van Kregtenweg door het onveranderde coulisselandschap. Weg en landschap houden de herinnering aan de schilder levend.
Fedor van Kregten
De vader van Fedor van Kregten was de ‘bovenmeester’ van de lagere school in Notter. Fedor zelf was voorbestemd om ook het onderwijs in te gaan, maar koos voor zijn roeping, de kunst.
Fedor van Kregten (autodidact) liet zich inspireren door de natuur. Van Kregten schilderde in de traditie van de Haagse School; hij speelde met het licht. Fedor leefde met de koeien omwille van de kunst. Hij koos het isolement, waardoor hij als schilder niet op waarde is geschat.
Naast landschappen schilderde hij ook portretten.
In 1905 vertrok van Kregten naar Den Haag. Hier schilderde hij Hollandse landschappen en duinlandschappen. Dieren zijn in deze periode minder belangrijk.
In de jaren twintig van de vorige eeuw maakte hij een lange reis naar Marokko en Spanje. Zijn schildertoets veranderde; het licht en beeld werden anders. Hij durfde steeds meer weg te laten.
De laatste jaren van zijn leven was hij eenzaam en ongelukkig, maar zijn schilderijen wonnen aan kracht. Donkere kleuren, verwelkende bloemen, oude en eenzame dieren kenmerken zijn schilderijen dan. Ze laten veel zien van sterfelijkheid en vereenzaming en maken de vergankelijkheid van de dingen nadrukkelijk voelbaar.
In 2008 organiseerde een groep enthousiaste vrijwilligers een unieke expositie over het werk van Fedor van Kregten in het dorp Wierden. De schilderijen werden op verschillende ongebruikelijke locaties in het dorp getoond. In deze tijd kwam er ook een boek uit over de schilder: ‘Fedor van Kregten, Meester der beesten’. Er was een educatief programma voor de basisscholen en kunsthistorici gaven lezingen. De drijvende kracht achter de expositie was Gerrit Wassink. Het boek is geschreven door Han Pape.
.